🎙علی صفایی حائری (رحمةاللهعلیه)
📚 خون خدا | ص ۶۵
🔰 هنگام تفکر
▪وقتی عظمت وجود ولی را فهمیدیم، در آنصورت، عظمت مصیبت را هم درمییابیم.
▪ اگر بفهمیم این مصیبت در رابطه با ماست، در مقام لعن و نفرت برمیآییم.
▪ اگر قرار باشد پنجاه خیابان بسازند، من نه ناراحت میشوم، نه خوشحال؛ ولی اگر بخواهند خانه یا مغازه مرا بگیرند، با همه آنها درگیر و دشمن میشوم.
▪وقتی عظمت ولی را بفهمیم که با یک دید، واسطه فیض است؛ با دید قرآنی متمم نعمتهاست؛ و با یک دید دیگر، وجود وافی است؛ میفهمیم چرا ذرهذره هستی از فقدان او رنج میبرد و عزادار و مصیبتزده است.
▪این است که ماه محرم با ماههای دیگر تفاوت دارد. راجع به معصومین نقل شده که وقتی ماه محرم طلوع میکرد، غمگین میشدند.
▪ این مسئلهای نیست که انسان با تخیل خود، آن را تأمین کند. این فقدان در تمامی عالم و ذرهذره ی وجود او اثر گذاشته. اگر طوفان به پا شده و اگر از دل سنگ خون جوشیده، حسابی در کار است.